(łac. homo sapiens)
z socjol. punktu widzenia - istota żywa, wyróżniająca się najwyższym rozwojem psychiki i życia społ. oraz zdolnością do tworzenia kultury. O istocie człowieczeństwa decyduje: pamięć oraz zdolność do abstrakcyjnego myślenia (tj. analizy i syntezy), świadomego decydowania o swoim postępowaniu (wola) i do tzw. wyższych uczuć
(np. przyjaźń, miłość). Cechy te doskonaliły się w ciągu historycznego rozwoju i ukształtowały w procesie socjalizacji (społ. uczenia się), dlatego cz. nazywany jest istotą społ., wchodzi bowiem w różne układy międzyludzkie, takie jak np. rodzina, grupa szkolna, zbiorowość, społeczeństwo. Mimo wpływu tych środowisk, postępowanie cz. w głównej mierze zależy od przyjętego systemu wartości oraz jego potrzeb i postaw, a także osobowości.