historyczna dzielnica Polski, położona w płd.-wsch. części kraju, w dorzeczu górnej i środk. Wisły; dawny teren plemienny Wiślan, włączony do państwa Polan; w XI w. na terenie M. uformowały się dwie prowincje: krakowska i sandomierska, z rosnącą rolą Krakowa jako stol. Polski (w okresie rozbicia dzielnicowego posiadanie Krakowa dawało nominalną zwierzchność nad innymi książętami); w XIV w. z woj. sandomierskiego wydzielono lubelskie; w XV w. do woj. krakowskiego włączono księstwo oświęcimskie i zatorskie; nazwa M. (Polonia Minor) uformowała się na przełomie XIV i XV w., jako opozycyjna do Wielkiej (Głównej) Polski, czyli Wielkopolski; Unia Lubelska 1569 formalnie przyłączyła do M. Małopolskę Wsch. (z Lwowem); do przeniesienia stolicy do Warszawy gł. prowincja kraju; w okresie rozbiorów przypadła Austrii (Galicja); 1809–15 część płn. (z Lublinem i Kielcami) znalazła się w Księstwie Warszawskim, później w Królestwie Polskim; z fragmentu części płd. (należącej do Austrii) w latach 1815–54 utworzono Rzeczpospolitą Krakowską (wcieloną potem do Austrii); 1919 całość ziem M. wróciła do Polski; 1939 część wsch. anektował ZSRR, ob. pozostaje w granicach Ukrainy; w dzisiejszych granicach M. obejmuje Wyż. Krakowsko-Częstochowską, Wyż. Środkowomałopolską, Wyż. Lubelską, Kotlinę Sandomierską, większość pol. Karpat, Roztocze.
SIEWIERZ, DENDROCHRONOLOGIA
- Małopolska, opuścić Małopolskę,...
- MAŁOPOLSKA WYŻYNA, pas wyżynny w płd.(...)
- Małopolska, Wyżyna, ogólna nazwa obszarów...