Krótki napis nagrobkowy, najczęściej wierszowany; utwór poetycki sławiący zmarłego utrzymany w stylu takiego napisu; e. powstało jako gatunek w Atenach w V w. p.n.e. w czasie wojen grecko-perskich (Simonides z Keos), służyło utrwaleniu pamięci poległych wojowników; uprawiane także w Rzymie; odznacza się zwięzłością formy i wyrazistością stylistyczną, często panegiryczną tonacją; pisane w antyku dystychem elegijnym. Także ozdobna tablica ku czci zmarłego, nie związana z miejscem pochówku, umieszczana przeważnie na ścianach, posadzce lub filarach kościoła.
EPICEDION, PORTRET TRUMIENNY, DIOGENES LAERTIOS, ERHART Gregor, SEPULKRALNA SZTUKA