(ur. 1934)
poeta, krytyk lit., eseista. Przedstawiciel pokolenia 56. Studiował filologię pol. na Uniw. Wrocławskim; od 1971 r. prof. tej uczelni. Współpracował ze "Współczesnością", "Tygodnikiem Powszechnym", "Więzią", "Odrą" (w 1972-76 członek redakcji). W 1976 r. opuścił "Odrę" na znak protestu przeciw odwołaniu przez ówczesne władze PRL red. naczelnego Z. Kubikowskiego. Debiutował w 1954 r. w almanachu W każdej chwili wybierać muszę. Uprawia poezję intelektualną, podejmującą problemy egzystencjalne, odwołującą się do tradycji (zwł. śródziemnomorskiej). Ewolucję przeszedł język wierszy Ł.: od potoczystego, śpiewnego do zachowującego klasyczny umiar. Wiersze zebrał poeta w tomach: Moje i twoje (1959), Obraz siedzącej (1963), Zabawy zimowe (1968), Dolina (1972), Podróże (1976), Album (1983), Światło mijania (1986), Mali mistrzowie (1993). Jako badacz literatury i krytyk interesuje się gł. poezją współcz., próbuje uchwycić jej przemiany, zwł. w zakresie pełnionych przez nią funkcji. Często posługuje się metodą eksplikacji tekstu. Opublikował m.in. eseje: Szmaciarze i bohaterowie (1963), Zagłoba w piekle (1965), Laur i ciało (1971), Republika mieszańców (1974), Oko poematu (1991, analiza kilkunastu poematów - od T. Gajcego do S. Barańczaka), Rytm i powinności. Szkice o książkach i ludziach po r. 1980 (1993). Jest także autorem monografii Mieczysława Jastruna spotkanie w czasie (1982).
- ŁUKASIEWICZ, Maciej (1941–2005)
- Łukasiewicz Jacek, (ur. 1934)
- ŁUKASIEWICZ, Jacek (ur. 1934)