POKÓJ W TYLŻY
W lipcu 1807 r. w Tylży nad Niemnem zawarto traktaty pokojowe francusko-rosyjskie i francusko-pruskie. Władcy Rosji i Francji podzielili między siebie strefy wpływów w Europie od Szwecji po Turcję. Rosja włączyła się w blokadę kontynentalną przeciw Anglii. Prusom Napoleon odebrał Nadrenię, z której utworzył Królestwo Westfalii dla swego brata Hieronima, oraz ziemie polskie zagarnięte w drugim i trzecim rozbiorze, z których utworzono Księstwo Warszawskie, z królem saskim Fryderykiem Augustem (wnukiem Augusta III) jako panującym. Część Podlasia (tzw. okręg białostocki) przyłączono do Rosji, a Gdańsk z najbliższą okolicą stawał się wolnym miastem pod faktycznym protektoratem francuskim. Księstwu zagwarantowano możliwość pełnego korzystania z handlowego szlaku wiślanego. Polacy oczekiwali z dużymi nadziejami na wyniki rozmów w Tylży, spodziewając się przywrócenia ojczyźnie pełnej niepodległości. Podjęte decyzje wywołały powszechne rozczarowanie, a nawet oburzenie. Rosja nie godziła się na restytucję przedrozbiorowej państwowości polskiej, a wrogo do takiej koncepcji nastawione były też Prusy i nie biorąca udziału w wojnie Austria. W wyniku kompromisu zawartego przez Napoleona z Aleksandrem I powstało państewko jakby tymczasowe, nie nawiązujące w żaden sposób do tradycji I Rzeczypospolitej. Jego zasady ustrojowe określała konstytucja nadana przez Napoleona w Dreźnie, wzorowana na francuskiej ustawie zasadniczej, ale uwzględniająca polską specyfikę narodową.