Reklama

Zwierzoczłekoupiór

(1969)

powieść T. Konwickiego rzekomo adresowana do dzieci. Bohater, Piotruś, mieszkający w Warszawie (zabawny obraz współcz. rodziny), przenosi się w wyobraźni (poetyka snu) w świat dzieciństwa autora. Obdarzony świadomością doświadczonego przez los dorosłego (język na pół dziecięcy, na pół uczony), spotyka zwierzoczłekoupiora, czyli "to coś, które nas przez całe życie osacza" (metafizyczny czy egzystencjalny lęk). Konwicki wykorzystał konwencję powieści science fiction. Stworzył tekst na pół żartobliwy, na pół melancholijny, łączący różne nastroje. Zaprojektował 3 zakończenia: złe, dobre i bardzo złe - wszystko okazuje się fantazją umierającego na leukemię chłopca.

Reklama

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama