Reklama

SCHWEITZER

Albert (1875-1965)

Reklama

muzyk, teolog, filozof, lekarz, jeden z największych autorytetów moralnych XX w.; syn alzackiego pastora odebrał staranne wykształcenie (teologia i filozofia na uniw. w Strasburgu i Sorbonie, nauka gry na organach u Widora). Po uzyskaniu doktoratu z filozofii i habilitacji z teologii zdecydował się na rozpoczęcie studiów medycznych, po których ukończeniu wyrzekł się kariery naukowej i koncertowej, by jako lekarz nieść pomoc mieszk. afrykańskiej dżungli w zał. 1913 przez siebie i żonę, Helenę Breslau, szpitalu w Lambaréné (Gabon). 1917-1918 jako poddany Niemiec internowany we Francji; 1924 powrócił do Lambaréné i przystąpił do rozbudowy szpitala (m.in. o leprozorium); odbywał sporadyczne podróże do Europy i USA dając koncerty, nagrywając płyty i wygłaszając odczyty w celu zdobywania funduszy na utrzymanie szpitala; 1951 otrzymał pokojową nagrodę księgarzy niemieckich, 1952 pokojową nagrodę Nobla. Gł. ideą etyczną S., którą starał się praktycznie realizować, było "poszanowanie życia", zawarte w twierdzeniu: "Jestem życiem, które pragnie żyć, pośród życia, które pragnie żyć"; konsekwencją tego programu etycznego jest obowiązek ratowania życia i łagodzenia cierpienia. S. głosił, że cześć dla życia wymaga od człowieka szacunku, nie tylko wobec ludzi, ale także wobec zwierząt, a nawet roślin, zakazując ich bezmyślnego niszczenia; do idei S. nawiązują współcześnie ruchy ekologiczne; będąc zdecydowanym pacyfistą po II woj. świat. angażował się w ruch przeciwko wyścigowi zbrojeń. Prace (m.in.): Historia badań nad życiem Jezusa, Chrześcijaństwo i religie świata, Kultura i etyka, Upadek i odbudowa kultury, Filozofia religii u Kanta, Światopogląd myślicieli hinduskich, Między wodą a dżunglą, Listy z Lambaréné, autobiografia Moje życie i monografia Jan Sebastian Bach.

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama