Tytułowy bohater dramatu Edmonda Rostanda "Cyrano de Bergerac".
Wzorowany na postaci rzeczywistej. Historyczny Cyrano (1619-55), Gaskończyk, był żołnierzem, pisarzem i wynalazcą. W dramacie staje się przede wszystkim posiadaczem ogromnego nosa, wyczulonym na jego punkcie i gwałtownie reagującym na najmniejszą aluzję na jego temat; jest też zadziorny i zuchwały, jak o tym świadczy epizod z wypędzeniem ze sceny aktora Montfleury’ego.
Biegły szermierz i równie biegły poeta dowodzi tych swoich podwójnych zdolności podczas pojedynku z wicehrabią de Valvert, z którym walczy na szpady, jednocześnie wygłaszając improwizowany, wierszowany komentarz do tej walki. Jest zakochany w ➞ Roksanie, swojej kuzynce, ale nie ma odwagi wyznać swojego uczucia, daje natomiast jego dowody - kiedy dowiaduje się o jej miłości do Christiana de Neuvilette, służącego w tym samym pułku, co on, roztacza nad nim opiekę i nie daje się sprowokować jego wyzywającym aluzjom na temat nosa.
Ponieważ Christian nie potrafi wyrazić swoich uczuć do Roksany, Cyrano pisze za niego piękne listy miłosne i w ciemnościach stojąc pod balkonem Roksany wyznaje jej zamiast niego w poetyckich słowach miłość. Kiedy Christian zostaje zabity na wojnie, Cyrano - z szacunku dla uczuć Roksany, która wstąpiła do klasztoru - nie wyjawia jej prawdy o jego listach miłosnych, lecz przez kilkanaście lat nadal pozostaje jej oddanym przyjacielem; Roksana odkrywa prawdę dopiero tuż przed śmiercią Cyrana, ciężko rannego w wypadku ulicznym.