Młoda dziewczyna o surowych zasadach moralnych, narzeczona hrabiego Appianiego. Urodą zwraca jednak na siebie uwagę władcy księstewka, w którym żyje, Hektora Gonzagi. Ten aranżuje napad bandytów na powóz, którym podróżują rodzice Emilii i oboje narzeczeni (hrabia przy tym ginie), by potem uratować więźniów z niewoli.
Kiedy całą intrygę objaśnia jej dawna kochanka Gonzagi, Emilia dochodzi do wniosku, że jedynym wyjściem z sytuacji, w której się znalazła, jest śmierć. Ponieważ religia zabrania jej samobójstwa, prosi ojca o zadanie jej ciosu sztyletem, by mogła pozostać wierna swoim zasadom.
W Emilii Galotti (dramat ten czyta, krótko przed śmiercią, tytułowy bohater Cierpień młodego Wertera Goethego) po raz pierwszy pisarz niemiecki wystąpił jawnie przeciwko absolutyzmowi, niczym nieokiełznanej samowoli władców lokalnych państewek (pierwowzoru Gonzagi doszukiwano się w postaci księcia wirtemberskiego, Karola Eugeniusza), rygorom społecznym stającym na przeszkodzie ludzkim uczuciom, stąd też preromantycy, zwłaszcza Goethe, wysoko cenili tę tragedię. Jej wartość leży również w doskonałej, zwartej kompozycji, wyrazistości postaci, podkreślanej pięknymi, spisanymi naturalnym językiem, dialogami.