Narrator Makam Al-Hamadaniego.
W pierwszej Makamie opowiada o sobie, że oddał w dzierżawę swoje nieruchomości, zajął się handlem i podróżami po rozległych krainach ówczesnego imperium arabskiego (Dżurdżan, Bagdad, Balch, Sidżistan, Kufa, Syria, Aleppo itd.) szukając w winiarniach, ogrodach, i miejskich zajazdach i obozach na pustyni inteligentnych kompanów, tocząc ciekawe debaty o poezji, poetach i elokwencji.
Interesowało go chwytanie pereł myśli i polowanie na słowa czystsze od jego własnej mowy. Był hojny i towarzyski, lubił doskonałe potrawy i doceniał wyborne wina. Obdarzał też Abu al-Fatha, którego bardzo polubił, choć drwił z niego demaskując jego kłamstewka i oszustwa. Najczęściej opowiada o pomysłach Abu al-Fatha, ale niekiedy o swoich własnych przygodach, jak np. w Makamie o lwie i rozbójniku, której bohaterem jest on sam. Sprytnie i z wielką odwagą ratuje siebie i grupę towarzyszy podróży przez pustynię przed lwem i groźnym rozbójnikiem.
W Makamie bagdadzkiej jednak to Isa Ibn Hiszam, wzorem Alekandryjczyka oszukuje prostego wieśniaka. Udając, że go dobrze zna, zaprasza na suty posiłek, a następnie ulatnia się jakoby po zimną wodę do popicia - a biedny wieśniak musi płacić. W ostatniej Makamie szirazyjskiej obaj bohaterowie spotykają się jako biedni i wychudli starcy i razem wspominają wesołe przygody młodości.