Postać z dramatu Stanisława Wyspiańskiego Wesele.
Wyemancypowana, rozpoetyzowana i nieco egzaltowana Żydówka, wielbicielka cyganerii artystycznej oraz modernistycznej literatury. Imponuje jej znajomość z artystami. Cechują ją lekkie zmanierowanie, swoisty snobizm. Podczas przyjęcia weselnego wyraźnie kokietuje Poetę. Jest uosobieniem poezji i młodopolskiego erotyzmu.
To za jej sprawą do bronowickiej chaty przybywają Chochoł i zjawy. Według wielu badaczy pierwowzorem Racheli była Pepa Singer, córka bronowickiego karczmarza. Jan Tomkowski przypomina jednak, że w 1900 roku Pepa miała zaledwie 15 lat. Być może Wyspiańskiemu chodziło zatem o inną, nieco starszą dziewczynę.