Postać z powieści Włodzimierza Odojewskiego Zasypie wszystko, zawieje...
Porzucona w dzieciństwie przez matkę, wychowała się w domu Czerestwienskich, mających dług wdzięczności wobec jej ojca, zrusyfikowanego przez korpus paziów szlachcica bez ziemi (ojciec w 1914 r. uratował życie Mikołajowi Fiodorowiczowi Czerestwienskiemu w bitwie pod Tannenbergiem). W 1939 r. wyszła za mąż za Aleksego Woynowicza, który wkrótce potem został aresztowany przez Sowietów i wywieziony w głąb Rosji.
Po czterech latach dowiaduje się o śmierci męża w Katyniu. Wiadomość z Czerwonego Krzyża przywozi jej Paweł ➞ Woynowicz, który kocha się w niej od lat. Nowa sytuacja stwarza mu możliwość zdobycia Katarzy- ny, czego życzyłaby sobie również pani Woynowiczowa, strzegąca trwałości rodziny. Katarzyna jednak, choć ulega powściąganej dotąd żądzy Pawła, nie chce zostać w domu Woynowiczów, ponieważ czuje się w nim uprzedmiotowiona.
Do Pawła żywi niechęć za jego gruboskórne przekonanie, iż ma do niej prawo jako do żony brata. Uosobieniem prawdziwego domu jest dla niej kuzyn Woynowiczów, młody Piotr ➞ Czerestwienski, z którym spędziła noc poprzedzającą nadejście wiadomości o śmierci męża. Katarzynie nie jest dane dokonać wyboru pomiędzy dwoma mężczyznami, bowiem obydwaj dostają się w tryby wojny. Podole jest pod niemiecką okupacją, a do tego nasila się konflikt polsko-ukraiński. Katarzyna, ledwo uszedłszy z życiem z rzezi urządzonej przez oddział UPA w kościele w Tuczapsku, ukrywa się wraz z panią Woynowiczową i ciotkami w Krzyżtopolu, u pani Berger.
Gdy Paweł dociera do Krzyżtopola, zastaje spustoszone miasto. W ruinach spalonej czynszówki spotyka oszalałą kobietę w łachmanach, która umiera na jego oczach. Z jej palca zdejmuje pierścionek bratowej i dopiero wtedy rozpoznaje w zmarłej panią Berger. Nie wiadomo, co się stało z Katarzyną, ślad się po niej urywa.