piramida konkurencyjności

– opracowana w 1997 przez Komisję Europejską koncepcja przedstawiająca czynniki decydujące o osiągniętym poziomie konkurencyjności. Na jej szczycie znajduje się wskaźnik jakości życia mierzony jako PKB na jednego mieszkańca, który rozgałęzia się na stopę zatrudnienia i produkcyjność. Na stopę zatrudnienia wpływa z kolei: stopa aktywności, zdolność tworzenia miejsc pracy, elastyczność rynków pracy, demografia oraz inwestycje niematerialne (struktura kwalifikacji). Na produktywność wpływ ma sytuacja rynkowa i finansowa, inwestycje niematerialne (badania i rozwój), innowacje i inwestycje w kapitał trwały oraz infrastruktura publiczna w tym zwłaszcza system podatkowy. Na podstawie piramidy tworzy się modele konkurencyjności międzynarodowej, przemysłowej i regionalnej w odniesieniu do przedsiębiorstw oraz określa się zadania władz państwowych w ramach polityki wspierania konkurencji.