(gr. = dobra śmierć) spowodowane współczuciem zabicie człowieka, który cierpi i jest nieuleczalnie chory; rozróżnia się e.: czynną (spowodowaną określonym działaniem), bierną (na skutek odstąpienia od terapii podtrzymującej życie), dobrowolną (na świadome życzenie chorego) oraz niedobrowolną (gdy chory nie jest w stanie wyrazić takiej prośby, np. jest w śpiączce); termin e. bywa błędnie używany do określenia ludobójczych praktyk nazistowskich; etyczny spór o e., (jak i samobójstwo), zwany sporem o prawo do godnej śmierci, toczy się od czasów starożytnej Grecji: Platon i Arystoteles wyrażali poparcie dla dobrowolnego przerywania bezsensownych cierpień, pitagorejczycy przeciwstawiali się prawu do odbierania sobie życia; filozofowie katoliccy sprzeciwiają się eutanazji, natomiast wśród zwolenników e. dominują utylitaryści; dotychczas dopuszczalna prawnie na określonych warunkach w Holandii, w dystrykcie Terytorium Płn. w Australii, 2002 zalegalizowana także w Belgii (ale z większymi zastrzeżeniami niż w Holandii); 2003 odrzucona przez parlament Węgier, mimo opowiadania się za nią 2/3 Węgrów; niekonwencjonalne rozwiązanie z pogranicza e. obowiązuje w Szwajcarii, polega na niekwestionowanym przez prawo tzw. "samobójstwie wspomaganym"; ludzie zainteresowani zgonem (przeważnie nieuleczalnie chorzy) nawiązują kontakt z jedną z 6 niekomercyjnych organizacji, które pomagają im w zakończeniu życia; nowym problemem - wynikającym z postępu medycyny - rosnąca liczba pacjentów w stanie wegetacji (w USA aktualnie 35 tys. osób, w tym 10 tys. dzieci).
- BALKENEDE, Peter Jan (ur. 1956)
- ENGLARO, Eluana (1970-2009)
- VERHOFSTADT, Guy (ur. 1953)