(muz. 2)
profesjonalna m.i. bierze swoje początki z liturgii celtyckiej (odmiennej od romańskiej), która przetrwała do XI w. 1172 Henryk II wprowadził, po inwazji anglo-normandzkiej, liturgię ang., co rozpoczęło trwającą do poł. XVII w. dominację kultury angielskiej. Jest to jednak także okres rozwoju narodowych form irlandzkiej sztuki, gł. poezji i muzyki dworskiej (m.in. wykonywane z towarzyszeniem harfy wierszowane genealogie wodzów i bohaterów); po bitwie pod Kinsale (1601) rozpoczyna się stopniowy zanik i tych form suwerenności kulturalnej Irlandii, związany z upadkiem rodzimej arystokracji. W XVIII w. Dublin stał się ważnym ośr. muzycznym (1742 prapremiera Mesjasza G.F. Händla); ponowny regres nastąpił po przyjęciu 1800 Act of Unit, likwidującego ostatecznie irlandzką suwerenność. Najwybitniejsi twórcy m.i. działali gł. poza granicami kraju (J. Field, M.W. Balfe, Ch.V. Stanford, M.V. Wallace). Na pocz. XX w. w Cork i Dublinie powstały akad. muzyczne, kształcące kolejne pokolenia twórców muzyki narodowej (najwybitniejsi to m.in. F. May, B. Boydell, S. O'Riada). Współczesne życie muzyczne skupia się w Dublinie, Belfaście i Cork, gdzie działają dwie orkiestry symfoniczne (Raidío Teilifís Éireann i Ulster Orchestra), odbywają się festiwale muzyczne (m.in. muzyki współczesnej w Dublinie, operowej w Wexford, muzyki chóralnej w Cork).
- IRLANDZKA MUZYKA, (muz. 1)
- ISLANDZKA MUZYKA LUDOWA, zachowała wiele cech...
- THEM, irlandzki zespół rockowy...