szczególne sposoby kształtowania wypowiedzi wyróżnione i sklasyfikowane przez antyczną retorykę, gramatykę i poetykę jako właściwe sztuce oratorskiej i poetyckiej; wprowadzały do wypowiedzi wartość estetyczną oraz podnosiły jej walor ekspresywny, ułatwiając oddziaływanie intelektualne i emocjonalne na odbiorcę (słuchacza). Zwykle dzieli się f.r. na dwie duże grupy: 1. FIGURY MYŚLI, które miały służyć pouczeniu słuchacza (np. sentencja, dygresja, parenteza), sprawieniu mu przyjemności (m.in. asteizm, prozopopeja), wzruszaniu go (eksklamacja, suplikacja); 2. FIGURY SŁÓW, polegające na przekształceniach słownych (np. wszelkie odmiany metafory).
EPITET, TROPY, HIPERBOLA, LITOTA, ASYNDETON
- figury retoryczne, szczególny sposób komponowania...
- tropy poetyckie, wjęz. potocznym różnorodne...
- anadiploza, (gr. anadiplosis =...