(1936-1982)
prozaik franc. Potomek pol.-żyd. rodziny wywodzącej się zLubartowa, jako małe dziecko stracił wII wojnie światowej oboje rodziców - ojciec zginął na froncie, matka wOświęcimiu. Wczesne utwory P.,pisane wl. 1957-61: Zamach wSarajewie, Kondotier, Posuwam się zamaskowany, do dziś nie zostały opublikowane. Pierwszą wydaną powieścią były Rzeczy (1965) - utwór ważny, bo przyniósł pisarzowi Nagrodę Renaudot imiędzynarodowy rozgłos oraz zapoczątkował wjego twórczości nurt, określany mianem "socjologii codzienności" - koncentrujący się
na oddaniu szczegółów życia codziennego irejestrowaniu nastrojów społ. epoki. Do najwybitniejszych powieści pisarza zalicza się Życie sposób użycia (1978) iWalbo wspomnienie zdzieciństwa (1975) - książka ocharakterze autobiograficznym, wzbogacona wątkami fikcyjnymi. W1966r. P. przystąpił do grupy pisarzy, którzy oprócz literatury uprawiali inne dziedziny nauki, jak logika, matematyka, podporządkowując twórczość dobrowolnie sobie narzuconym wymogom formalnym. Do OuLiPo, tj. Pracowni Literatury Potencjalnej, należeli m.in. R. Queneau iJ. Roubaud. Jednym zowoców przynależności P. do grupy była powieść Zniknięcie (1969), wktórej ani razu nie została użyta litera "e". Przedwczesna śmierć uniemożliwiła pisarzowi dokończenie powieści 53 dni, opublikowanej w1991 r. Wyrazem stale rosnącego uznania dla jego dzieła było ogłoszenie przez miesięcznik B. Pivota "Lire" 1992 rokiem Georges’aPereca.