proces powstawania materii żywej z martwej w sposób samorzutny, w toku ewolucji chemicznej. Do XIX w. istniało kilka hipotez tłumaczących jej przebieg. Przyjmowano, że świat jest wynikiem jednorazowego aktu stworzenia ( kreacjonizm), uwzględniano też możliwość powstawania życia w sposób samorodny ( teoria samorództwa) lub przeniesienia z kosmosu w formach przetrwalnikowych mikroorganizmów ( teoria panspermii). Podróże i odkrycia K. Darwina oraz przyjęcie przez świat nauki teorii ewolucji spowodowały uznanie, że życie na Ziemi powstało w wyniku ewoluowania materii, a skomplikowane organizmy dziś żyjące powstały z form prostszych. Z braku szczątków kopalnych najprymitywniejszych form nie można zrekonstruować początkowego etapu b. Można przypuszczać, że między 5-3,5 mld lat temu istniały warunki sprzyjające powstawaniu pierwszych cząstek organicznych. Brak wolnego tlenu (ozonu) pozwalał na przenikanie promieniowania słonecznego, które było źródłem energii dla pierwszych reakcji chemicznych. Powstawały takie związki organiczne, jak kwasy, węglowodany, alkohole, aldehydy, zasady azotowe i nukleozydy. W 1923 A. Oparin sformułował teorię, w której zakładał funkcjonowanie praatmosfery i praoceanu z pierwszymi białkami i kwasami nukleinowymi. Łączyły się one ze sobą, tworząc koloidalne struktury przypominające krople, tzw. koacerwaty. Koacerwaty w określonych warunkach miały zdolność wchłaniania pewnych substancji, prowadzenia reakcji syntezy i rozkładu, a więc wykazywały cechy istot żywych. Stopniowo w wyniku ewolucji biologicznej powstały formy zawierające DNA i zestaw enzymów metabolicznych, dzięki czemu zdobyły przewagę nad innymi i dały początek żyjącym dziś organizmom. Przybliżoną rekonstrukcję reakcji chemicznych przeprowadził S.L. Miller (1953); wywołując silne wyładowania elektryczne w mieszaninie amoniaku, metanu, wodoru i pary wodnej, uzyskał kilka aminokwasów najczęściej występujących w białkach.
biogeneza
Biologia