narząd zaliczany do układu oddechowego kręgowców. U ryb dwudysznych k. wykształcona jest w formie otworu znajdującego się na brzusznej stronie przełyku i otoczonego mięśniami gładkimi. Nie zawiera elementów chrzęstnych i kostnych. Mięśnie otwierają lub zamykają otwór, dozując tym samym powietrze przedostające się do płuc. U kręgowców lądowych (płazy, gady, ptaki, ssaki) k. zawiera elementy chrzęstne - otoczona jest m.in. chrząstkami nalewkowatymi i pełni rolę narządu głosu. U płazów tworzy tzw. tchawico-krtań, połączoną z gardzielą za pośrednictwem szpary głosowej. Szpara głosowa otwiera się na krótko w trakcie oddychania płucnego i przy wydawaniu głosu. Właściwa k. ptaków nazywana jest k. górną i nie uczestniczy w produkcji dźwięków. Za wydawanie głosu odpowiedzialna jest k. dolna występująca w miejscu rozgałęzienia tchawicy. Pomiędzy pierścieniami tworzącymi szkielet k. dolnej rozpięta jest błona, której drgania, wspomagane ruchami mięśni, wpływają na wydawanie dźwięku. K. ssaków otoczona jest dodatkowo chrząstką tarczowatą. Do chrząstki tej przylega nagłośnia zamykająca k. w trakcie połykania pokarmu. Pomiędzy chrząstką tarczowatą a chrząstkami nalewkowatymi leżą struny głosowe.
krtań
Biologia