oś pędu, na której osadzone są liście, kwiaty i owoce. Miejsca, z których wyrastają liście, nazywane są węzłami. Odcinki pomiędzy węzłami to międzywęźla. Na powierzchni młodej ł. znajduje się skórka, pod nią zaś warstwa kory pierwotnej. Środkiem ł. biegnie walec osiowy z tkankami przewodzącymi. Ł. wieloletnie wykazują budowę wtórną przejawiającą się w obecności wtórnych tkanek przewodzących i okrywających, wytwarzanych przez drewno i łyko. Typowa ł. jest organem nadziemnym, wzniesionym pionowo i zakończonym wierzchołkiem wzrostu. Ł. nietypowe to m.in. kłącza, bulwy, rozłogi, ciernie. Do głównych funkcji ł. należy tworzenie podpory mechanicznej dla organów nadziemnych, przewodzenie wody i soli mineralnych z korzeni do pozostałych części rośliny, przewodzenie asymilatów z liści, magazynowanie substancji pokarmowych i in. produktów wytwarzanych w roślinie.
łodyga
Biologia