(floem)
tkanka przewodząca, rozprowadzająca w roślinie substancje organiczne. Głównym elementem ł. u okrytozalążkowych są rurki sitowe, zbudowane z szeregowo ułożonych i pozbawionych jąder komórek. U nagozalążkowych zamiast rurek sitowych występują komórki sitowe posiadające jądra. W ścianach komórkowych komórek i rurek sitowych występują perforacje, których zespoły tworzą sita. W pobliżu rurek sitowych u okrytozalążkowych zlokalizowane są komórki przyrurkowe (komórki towarzyszące). Pomiędzy elementami ł. występują komórki miękiszowe (miękisz łykowy), pośredniczące w przewodzeniu substancji pomiędzy ł. a sąsiadującymi tkankami. U niektórych roślin miękisz łykowy magazynuje substancje zapasowe. U okrytozalążkowych występują również włókna łykowe zbudowane z twardzicy i pełniące funkcję wzmacniającą. Ł. dzieli się na pierwotne i wtórne. Ł. pierwotne powstaje z merystemów wierzchołkowych pędu i korzenia. Jako pierwsze różnicują się elementy ł. pierwotnego, określane mianem protofloemu. Dojrzała forma ł. pierwotnego, występująca w tych częściach organów roślinnych, które ukończyły wzrost na długość, nazywana jest metafloemem. Ł. wtórne, będące wytworem miazgi, występuje u roślin wykazujących przyrost wtórny na grubość. Zob. też: kaloza.
- ŁYKO, floem
- promienie łyko-drzewne, (promienie waskularne,...
- metafloem, łyko.