Reklama

"okrągły stół"

1. formuła dyskusji

Reklama

i rokowań toczonych między przedstawicielami różnych ugrupowań polit., wszyscy biorący w nich udział są równouprawnionymi stronami i wykazują dobrą wolę w poszukiwaniu rozstrzygnięć przez kompromis; 2. potoczna nazwa negocjacji toczonych w Polsce (Magdalenka k. Warszawy) w dn. 6 II-5 IV 1989, wynikiem których było podpisanie Porozumienia Okrągłego Stołu, dot. demokratyzacji życia polit. w Polsce. W rozmowach uczestniczyła tzw. strona koalicyjno-rządowa reprezentowana przez sprawującą władzę partię komunist. (PZPR) oraz jej sojuszników (m.in OPZZ, ZSL, SD, Stow. PAX) i opozycyjno-solidarnościową grupująca większość środowisk skupionych wokół L. Wałęsy i "Solidarności". Wypracowano wówczas decyzje dot. demokratyzacji ustroju politycznego, naprawy systemu gosp., sposobu przejęcia władzy przez dotychczasową opozycję oraz legalizacji związku zawod. "Solidarność". W pracach "o.s." uczestniczyło łącznie kilkuset osób, współprzewodniczącymi głównych zespołów byli: B. Geremek i J. Reykowski (zespół ds. reform polit.), A. Kwaśniewski

i T. Mazowiecki (ds. pluralizmu związkowego), W. Baka i W. Trzeciakowski (ds. gospodarki i polityki społ.). W podpisanych Porozumieniach przyjęto, iż reforma ustroju polit. i systemu gosp. odbędzie się w sposób ewolucyjny, jej podstawę stanowić będą m.in.: pluralizm polityczny, wolności słowa, niezawisłości sędziów, silny samorząd terytorialny, demokratyczny tryb powoływania wszystkich przedstawicielskich organów władzy państwowej, swobodne kształtowanie się struktury własnościowej, rozwój stosunków rynkowych i konkurencji. Przyjęto także zasadę pluralizmu związkowego, tj. tworzenia i swobodnego zrzeszania się w związkach zawodowych oraz podjęto decyzję o przywróceniu legalności "Solidarności".

W zakresie reform dot. naczelnych władz państwowych uzgodniono utworzenie Senatu jako drugiej izby parlamentu oraz urzędu Prezydenta RP. Postanowiono też, że wybory do Senatu będą całkowicie wolne, natomiast do Sejmu będą miały charakter kontraktowy, tj. określono

z góry proporcję mandatów, dla obozu koalicyjno-rządowego przeznaczono 65%

a dla opozycji 35%. Odbyły się one 4 VI 1989. W ich rezultacie strona solidarnościowa obsadziła wszystkie przyznane jej miejsca w parlamencie oraz wprowadziła do Senatu 99 (na 100) swoich przedstawicieli. Taki układ sił pozwolił na utworzenie w Sejmie większościowej koalicji p.n. Obywatelski Klub Parlamentarny oraz powołanie pierwszego

w Europie Wsch. niekomunistycznego rządu z T. Mazowieckim jako premierem.

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama