inaczej: Wielka Karta Pokoju, dokument przyjęty na zakończenie Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w 1975 wHelsinkach. Podpisany przez wszystkie, z wyjątkiem Albanii, państwa europejskie (33) oraz USA i Kanadę. Nie był umową w rozumieniu prawa traktatowego, stanowił uroczystą deklarację intencji o znaczeniu polit. i moralnym, wyrażał wolę współdziałania państw wpodzielonej na dwa ideol. bloki Europie. W części I Aktu, obejmującej zagadnienia bezpieczeństwa, znalazła się m.in. Deklaracja zawierająca 10 zasad postępowania w stosunkach międzynar.: suwerenna równość i poszanowanie praw wynikających z suwerenności; powstrzymywanie się od groźby użycia siły lub jej użycia; nienaruszalność granic; integralność terytorialna państw; pokojowe załatwianie sporów; nieingerencja w sprawy wewnętrzne; poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności, włączając w to wolność sumienia, myśli, rel. i przekonań; równouprawnienie i prawo narodów do samostanowienia; współpraca między państwami, wykonywanie w dobrej wierze zobowiązań wynikających z prawa międzynar. Do części Iwłączono też dokument w sprawie środków budowania zaufania i niektórych aspektów bezpieczeństwa i rozbrojenia. Wyrażał on wolę zmniejszania stopnia konfrontacji milit. na rzecz odprężenia, rozbrojenia i bezpieczeństwa. Część II dotyczyła współpracy w zakresie gospodarki, nauki, techniki oraz ekologii, a część III współpracy w dziedzinie humanitarnej: kontaktów między ludźmi - poszerzenia zakresu ich swobody; informacji - poprawy stanu jej rozpowszechniania i wymiany; współpracy i wymiany w dziedzinie kult. oraz oświaty. Części Aktu były określane mianem "koszyków" problemów.
- Akt końcowy KBWE, dokument podpisany przez...
- KBWE, Konferencja Bezpieczeństwa...
- ludzki wymiar KBWE, wszystkie działania...