(łac. alter - drugi, inny)
postawa bezinteresownej troski o dobro innych ludzi, gotowość poświęcania interesów osobistych dla konkretnej osoby bądź
grupy. Terminu a. użył po raz pierwszy
A. Comte (1798-1857), określając nim uczucia człowieka, których najwyższą formą jest "miłość powszechna". Zpunktu widzenia psychologii a., podobnie jak jego przeciwieństwo egoizm, związany jest z istnieniem ukształtowanej osobowości.