(gr. aristos - najlepszy, aristokratía - rządy, władza najlepszych)
1. uprzywilejowana grupa społ. ludzi wyróżnionych z racji urodzenia. W starożyt. Grecji a. tworzyła dziedziczna klasa wielkich właścicieli ziemskich. W Atenach - eupatrydzi (a. rodowa), w Sparcie spartiaci (pełni obywatele), w staroż. Rzymie - nobiles (nobilitas zwano a. senatorską), w czasach feudalnych - szlachta rodowa (zasada dziedziczności). Rewolucja burżuazyjna i rozpowszechnienie się idei liberalizmu doprowadziło do upadku a. szczególnie angielskiej i francuskiej. K. Marks za a. uważał górną warstwę wielkoprzemysłowej klasy robot. (a. robotnicza). Obecnie termin używany wymiennie z elitą. 2. A. to także forma ustrojowa oparta na władzy najwyższej warstwy społ., opisana przez Platona i Arystotelesa, którzy uważali, że władza powinna należeć do grupy wyróżniających się majątkiem czy urodzeniem, aprzede wszystkim wykształceniem. Zmodyfikowaną ideę a. można współcześnie znaleźć w menadżerskiej koncepcji państwa
J. Burnhama (1905-87), wg którego główną rolę w uprzemysłowionym państwie zaczną odgrywać menadżerowie, tj. zarządcy własności prywatnej ipańst.
- arystokracja, wywodzić się z arystokracji...
- arystokracja, „uczniowie klasy czwartej;...
- ARYSTOKRACJA, SYNONIM: magnateria,...