(gr. autonomia - samorząd)
rodzaj samostanowienia, prawa do samodzielnego rozstrzygania spraw wewn. zbiorowości. A. może dotyczyć instytucji, miasta, regionu narodu. Do a. narodowościowej lub terytorialnej dążą zazwyczaj mniejszości, jednak jednostka autonomiczna jako część państwa nie posiada suwerenności w stosunkach międzynar. Na jej powstanie musi wyrazić zgodę państwo, na którego terytorium się znajduje, często wiąże się to też z akceptacją ze strony społeczności międzynar. Najkorzystniejszą strukturą państwową dla a. jest federacja (więcej niż decentralizacja), gdzie państwo część swej władzy przekazuje z zasady jednostkom autonomicznym, np. zaawansowana a. Walonów i Flamandów w Belgii, Katalończyków w Hiszpanii. Dążenia do a.mogą przybierać charakter zbrojnych konfliktów, np. palestyński problem, kurdyjski problem czy czeczeński konflikt. Niejednokrotnie rzeczywistym celem a. jest uzyskanie pełnej niepodległości ( Autonomia Palestyńska).