(ang. behaviour - zachowanie się)
kierunek w psychologii wXX w. głoszący, iż przedmiotem badań naukowych mogą być tylko dostrzegalne przejawy ludzkiego zachowania, nie zaś wewnętrzne, niedostrzegalne strony lub zjawiska psychiczne. Celem badań psychologicznych jest poznanie związków między bodźcami a reakcją i na tej podstawie przewidywanie zachowań społ. jednostek (psychologia zachowań lub psychologia reakcji). Za twórcę b. uznaje się J.B. Watsona (1878-1958). Uważał on bezpośrednią obserwację za wystarczającą podstawę do formułowania wniosków i uogólnień. W politologii, na przełomie lat 50. i 60. metody b. wykorzystano (głównie w USA) do badania mechanizmów powstawania i roli elit na szczeblu lokalnym, później do analizy zachowań jednostek w różnych sytuacjach polit., np. związanych z decyzjami wyborczymi, aktywnością polit. kulturą polit. itp. W latach 80. stracił na swojej popularności. Zob. też: behawioralizm,aktywność.
- behawioryzm, (ang. behaviour = zachowanie,...
- BEHAWIORYZM, (zool.)
- BEHAWIORYZM, (psychol.)