(franc. bureau - biuro, gr. kratos - władza)
1. grupa wysoko kwalifikowanych, zawodowych urzędników zatrudnionych w organach administracji publicznej oraz instytucjach gosp. Termin wprowadzono na przełomie XVIII iXIX w. jako określenie scentralizowanego systemu rządów monarchii absolutnej. Socjolog niem. M. Weber (1864-1920) uznał ją za ważne centrum władzy. Wzrost znaczenia b. w XX w. związany jest ze zjawiskiem koncentracji władzy polit. oraz rozwojem gospodarki, wymagającej nowoczesnego, profesjonalnego zarządzania; 2. system rządów, w którym główną rolę odgrywa aparat adm.; 3. b. - epitet określający marnotrawstwo, bezduszność i niekompetencję urzędników. Zob. też absolutyzm.
- biurokracja, triumf skostniałej biurokracji,...
- BIUROKRACJA, dosłownie władza urzędników;...
- komputery a biurokracja, wszechstronne zastosowanie...