(gr. oikonomía - zarządzanie gospodarstwem)
nauka badająca sposoby radzenia sobie z brakiem nieograniczonego dostępu do wszystkich dóbr i usług oraz sposoby wykorzystywania tych dóbr w celu zaspokojenia nimi jak największej ilości potrzeb ludzkich. E. poszukuje odpowiedzi na 3 najważniejsze pytania: co, jak i dla kogo produkować? Pierwsza kwestia określa dobra, usługi, jakie mogą być produkowane, druga sposób produkcji, w jaki wybrane dobra i usługi będą produkowane i z wykorzystaniem jakich technologii, metod wytwarzania lub przetwarzania czynników produkcji. Kwestia trzecia to określenie, kto może być odbiorcą wyprodukowanych dóbr i usług. Oznacza to, że e. jest nauką koncentrującą się na dokonywaniu wyborów w produkcji oraz dystrybucji dóbr i usług. W e. istnieją dwa sposoby analizy decyzji związane z gospodarowaniem: mikroekonomia, która koncentruje się na działalności podmiotów gospodarujących (np. rząd, firmy czy gospodarstwa domowe) i makroekonomia, która skupia się na funkcjonowaniu gospodarki jako całości i zajmuje się, np. bezrobociem, inflacją, rozwojem gosp. Ze względu na sposób prezentacji efektów pracy ekonomistów e. możemy też podzielić na e. pozytywną, opisującą obecne życie gospodarcze i na tej podstawie wnioskującą o przyszłości oraz e. normatywną, opisującą życie gospodarcze takie, jakim powinno ono być i podsuwającą sposoby osiągnięcia idealnego stanu.