(gr. thikós - zwyczajny, od thos - obyczaj, zwyczaj)
1. zespół norm
i ocen moralnych charakterystycznych dla danej zbiorowości społ. (np. grupy społ., klasy, warstwy, środowiska); 2. filoz. nauka o moralności, zajmująca się wyjaśnieniem i ustalaniem takich kategorii, jak dobro i zło, odpowiedzialność, sumienie, powinności oraz wytyczaniem zasad
i norm moralnego postępowania. Dzieli się na aksjologię (teorię wartości) i deontologię (naukę o powinnościach). Obserwując rzeczywistość można zauważyć, że istnieją ścisłe związki między moralnością a polityką. Wyróżnić można cztery sposoby zachowania w zależności od przyjętych zasad: a) nadrzędność norm moralnych nad politycznymi - zakłada, iż jednostka (polityk) powinna być wierna uznawanym zasadom moralnym; b) nadrzędność polityki nad moralnością - oznacza, że interes polit. jest ważniejszy niż obowiązujące zasady moralne - makiawelizm; c) polityka i moralność są niezależne (autonomiczne)
- działanie polit. tylko do pewnego stopnia poddane jest ocenie moralnej, a akceptowanie przez jednostkę autonomiczności polityki i moralności jest równoznaczne z jej odcinaniem się od spraw bieżącego życia społ. i polit. (klerkizm); d) między celami polityki a zasadami moralnymi istnieje wzajemna więź - formy aktywności polit. jednostki powinny być oceniane z punktu widzenia moralnego, ale zarazem normy moralne nie mogą hamować osiągnięcia celu polit.