jeden z najpoważniejszych problemów współcz. świata. Składają się nań: relacja produkcji w stosunku do liczby ludności, możliwie niskie koszty wytwarzania, równomierny podział żywności, walka z głodem. G.p.ż. był wiązany z XIX-wieczną teorią
Th. Malthusa, według którego siła rozrodczości człowieka przewyższa możliwości dostarczania pożywienia przez Ziemię. Dziś dominuje przekonanie, że przy obecnym stanie populacji ludzkiej, problem głodu nie pochodzi z niedoboru żywności, tylko z jej złej dystrybucji, zacofania gosp. krajów, błędów w polityce. Jest zatem problemem polit., gdyż to decyzje polityków mogłyby inaczej ukształtować międzynar. ład gosp. Istotna jest też zmiana struktury wyżywienia, powstrzymanie marnotrawstwa żywności, rabunkowej gospodarki glebami. Fale klęski głodu powracają co pewien czas z wielką siłą, jak np. na początku lat 80. Według Banku Światowego w latach 90. głoduje ok. 800 mln ludzi. Najtragiczniejszy wymiar głód ma w Afryce, co powodują, poza naturalnymi przyczynami, wojny domowe i konflikty, np. w Somalii czy Rwandzie. Prognozy ostrzegają, że świat jest bliski klęski głodu, jeśli nie zostaną podjęte środki zapobiegawcze. Na tym problemie skupia się wiele organizacji: w ramach ONZ Organizacja ds. Wyżywienia
i Rolnictwa (FAO), Światowe Stowarzyszenie do Walki z Głodem (ASCOFAM). W 1975 utworzono System Globalnej Informacji i Wczesnego Ostrzegania oraz Międzynarodową Interwencyjną Rezerwę Żywności. Tworzone są przez międzynar. organizacje typu Bank Światowy, Międzynarodowy Fundusz Walutowy programy mające na celu zdynamizowanie
produkcji żywności w regionach, które mogłyby stać się "spichlerzem świata", a ze względu na trudności gosp. importują żywność. W skali globalnej trudno bowiem mówić o jej braku, w niektórych regionach politycy mają problemy z jej nadmiarem, subsydiowaniem rolnictwa, z magazynowaniem nadwyżek żywności, lekarze walczą z otyłością, a w innych problem żywności jest kwestią przetrwania. Zob. też Światowe Konferencje Żywnościowe.