(1899-1992)
austr. ekonomista, klasyk neoliberalizmu, laureat Nagrody Nobla
z 1974. Studia ukończył na uniwersytecie wiedeńskim, gdzie uzyskał też stopień doktora nauk prawnych (1921) oraz polit. (1923). W latach 1931-50 wykładał w London School of Economics, później na uniwersytecie w Chicago. Najważniejsze jego prace to Konstytucja wolności
i Droga do poddaństwa, w których zawarł swoją teorię neoliberalizmu. Naczelną wartością dla H. była wolność, którą traktował jako niezależność i wiązał ją bezpośrednio z funkcjonowaniem wolnokonkurencyjnej gospodarki opartej na prawie popytu i podaży. Przeciwstawiał się klasycznie pojmowanej sprawiedliwości, znajdującej wyraz w regułach podziału dóbr. Uważał, że narzucenie społ. jakiegokolwiek modelu dystrybucji jest zaprzeczeniem wolności. Sprawiedliwość może być wyłącznie oparta na zasadzie swobodnie zawieranych umów. Składnikiem liberalizmu H. były też rządy prawa. Wg niego, aby prawo było sprawiedliwe, musi na równi stosować się do wszystkich, umożliwiać swobodny rozwój jednostki oraz realizację rozmaitych dążeń każdemu człowiekowi.