(łac. imperialis - władczy)
1. polityka podbojów, agresji i stosowania siły wobec mniejszych i słabszych, uznawana jako naturalna dla wielkich mocarstw. Dopiero w 2. poł. XX w. zaczęto wprowadzać mechanizmy ograniczające tego typu działania, np. system umów międzynar., organizacji chroniących słabsze narody ( ONZ, KBWE/OBWE, Unia Europejska, OJA, OPA, Liga Państw Arabskich). Przyczyniły się do tego tragiczne doświadczenia II wojny świat., koniec kolonializmu, a u schyłku XX w. zakończenie konfliktu Wschód-Zachód, w którym rolę przywódczą odgrywały USA i ZSRR. Umacnia się obecnie tendencja do integracji, współpracy państw, demokratyzacji stosunków międzynar., ale istnieją też siły polit. w niektórych państwach uznające i. za uprawnioną formę polityki, jeśli służy ona interesom nar., np. ugrupowania nacjonalistyczne czy komunist. w Rosji i fundamentalizm islamski. 2. Monopolistyczne i najwyższe stadium kapitalizmu, które - wg W. Lenina - cechuje koncentracja produkcji i kapitału, powstanie monopoli, kapitału finansowego, zakończenie podziału świata, narastanie nierówności rozwojowych prowadzące do wojen.
- imperializm, polityka imperializmu,...
- imperializm, 1. dążenie poszczególnych...
- IMPERIALIZM, w historiografii pojęcie...