działania rywalizujących partii polit. lub indywidualnych kandydatów, w celu pozyskania głosów wyborców, organizowane w okresie poprzedzającym wybory parlamentar-
ne, samorządowe lub prezydenckie. We współ. demokracjach powodzenie k.w. uzależnione jest od nakładów finansowych i organizacyjnych. Stąd też każdy polityk, biorący udział w k.w., tworzy własny sztab wyborczy, zatrudnia np. profesjonalnych konsultantów z różnych dziedzin (np. socjologów, ekspertów ekon.), osoby zajmujące się zbieraniem funduszy, specjalistów od reklamy czy też agencje badające polit. nastroje społ. K.w. prowadzona jest różnymi metodami. Największe znaczenie przypisuje się środkom masowego przekazu, a zwł. telew., za pomocą której łatwo jest dotrzeć do masowego widza. Istotne są także bezpośrednie kontakty z wyborcami. W tym celu organizuje się spotkania przedwyborcze, mityngi w dużych przedsiębiorstwach, wiece popierające partię lub kandydata. Nie zaniedbuje się też me-
tod pośrednich, jak np. akcje plakatowe, programy i publikacje sponsorowane
w mass mediach, wysyłanie ulotek i listów do wyborców. Zasady prowadzenia k.w. określane są przepisami prawa wyborczego. Zgodnie z ordynacją do Sejmu k.w. rozpoczyna się z dniem ogłoszenia zarządzenia prez. o wyborach i kończy się na 24 godz. przed dniem głosowania. W czasie k.w. można organizować zgromadzenia wyborców, dozwolone jest też wywieszanie oznaczonych plakatów, napisów (haseł) i ulotek. Zabroniona jest natomiast k.w. zakłócająca normalne funkcjonowanie zakładów pracy lub instytucji publicznych. Nie wolno organizować k.w. na terenie jednostek wojskowych, w oddziałach obrony cywilnej
i w skoszarowanych jednostkach policyjnych. W trakcie ostatnich 12 dni przed wyborami zabronione jest podawanie do wiadomości wyników sondaży opinii publicznej, dotyczących przewidywanych zachowań wyborczych. Ordynacja przewiduje też przyspieszone postępowanie przed sądem (w ciągu 24 godzin) w przypadku podania w trakcie k.w. nieprawdziwych danych i informacji o kontrkandydacie.