(śrd.w.łc. cassatio - zmiana, zniszczenie)
w postępowaniu sądowym środek odwoławczy od orzeczenia sądu pierwszej lub drugiej instancji do Sądu Najwyższego. K. w odróżnieniu od apelacji umożliwia przeprowadzenie kontroli zaskarżonego wyroku z powodu naruszenia przepisów prawa. Nie można wnieść k., jeżeli nie została wyczerpana zwykła droga odwoławcza. W praktyce oznacza to, że strona, która nie zaskarżyła orzeczenia sądu pierwszej instancji, może wnieść k. jedynie wtedy, gdy sąd odwoławczy zmienił, w sposób dla niej niekorzystny, orzeczenie sądu pierwszej instancji. K. może być wniesiona tylko od prawomocnego orzeczenia sądu odwoławczego, kończącego postępowanie sądowe. Skarga k. nie przysługuje w sprawach cywilnych, w których wartość przedmiotu sporu jest niższa niż 5 tys. zł, a w sprawach gosp. - niż 10 tys. zł. Wyłączone są też m.in. sprawy o: alimenty (tj. wysokość ich świadczeń), czynsz lub dzierżawę. K. została wprowadzona
w Polsce w 1996 i zastąpiła rewizję nadzwyczajną.