doktryna społ. głosząca, iż podstawą społ.- gosp. życia w państwie powinny być przymusowe zrzeszenia zawod. skupiające pracodawców
i pracobiorców jednej branży. K. nawiązywał do śrdw. miejskich organizacji zawod. czy handlowych (typu cechy lub gildie), które kontrolowały gosp. aktywność wytwórczą swych członków, miały zazwyczaj przywilej wyłączności na prowadzenie działalności rzemieślniczej bądź handlowej w mieście. K. pojawił się na przełomie XIX i XX w. jako próba przezwyciężenia ujemnych cech liberalizmu w gospodarce i idei kolektywizmu. Zwolennicy k. wprawdzie opowiadali się za utrzymaniem własności prywatnej, zarazem jednak twierdzili, opierając się na koncepcji solidaryzmu, że można zlikwidować nierówności społ. na drodze współpracy kapitału
i pracy. Idea państwa korporacyjnego była częściowo stosowana w faszystowskich Włoszech (1922-43), w Hiszpanii (1939-75) i Portugalii (1932-74). Powołano tam korporacje zrzeszające pracodawców
i pracobiorców, uznając, że stanowią lepszą reprezentację społ. niż te wyłaniane przez wybory powszechne. W latach 30. koncepcja k. rozwinęła się pod wpływem społecznej nauki Kościoła. Obecnie pewne elementy k. wprowadzono do życia polit. niektórych państw (np. Austrii, Szwecji, Norwegii), gdzie zrzeszenia typu związki zawodowe czy organizacje pracodawców zawsze uczestniczą w procesie podejmowania decyzji w kwestiach dot. płac, cen, ubezpieczeń, zasiłków itp.
- korporacjonizm, doktryna społ.-polit.(...)
- KORPORACJONIZM, doktryna społeczno-ekonomiczna,...
- faszyzm we Włoszech, ruch nacjonalistyczny...