(łac. cultura - uprawa, kształcenie)
całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. K. dzieli się na: materialną - zakresowo pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. K. odnosi się do poszczególnych sfer życia społ., np. k. polityczna, k. prawna, k. pracy, k. życia codziennego. Pojęcie k. ma długą tradycję. W starożytności termin ten używany był początkowo w znaczeniu "uprawy roli", Cyceron (103-43 p.n.e.) używał tego pojęcia, nazywając filozofię cultura animi - "uprawa umysłu". Później k. oznaczała kształcenie, doskonalenie czynności i tworów działalności ludzkiej. W XVIII w. pojęcie k. odnoszono do umysłowego życia człowieka oraz do rozwoju sztuki i wiedzy. W XIX w. posługiwano się zamiennie terminem k. i cywilizacja. W XX w. rozpowszechniło się pojmowanie k. jako systemu wartości, norm i ideałów w przeciwieństwie do cywilizacji traktowanej jako zespół procesów i osiągnięć materialnych. Obecnie k. pojmuje się szeroko, tj. zarówno jako normy, wartości i wzory zachowań, jak
i efekty oraz procesy tworzenia dóbr nauk., artystycznych czy techn.-cywilizacyjnych.