(łac. lex, legis - prawo)
proces tworzenia przez organy państwowe
i samorządowe aktów prawnych powszechnie obowiązujących na danym terenie. L. utożsamiana jest z kompetencjami parlamentu związanymi z uchwalaniem ustaw. W Polsce procedura l. jest ściśle określona przez konstytucję i regulamin Sejmu. Pierwszy etap rozpoczyna się od wniesienia inicjatywy ustawodawczej. Następnie przedstawiony projekt ustawy rozpatrywany jest w trzech czytaniach (z wyjątkiem projektów pilnych, które rozpatrywane są
w dwóch). Pierwsze czytanie przeprowadza się na posiedzeniu właściwej przedmiotowo komisji sejmowej, z wyjątkiem projektów ustaw dot. m.in. konstytucji, praw i wolności obywatelskich, prawa wyborczego, ustaw budżetowych
i podatkowych pociągających za sobą istotne skutki finansowe, organów państwa i samorządu terytorialnego, których czytanie odbywa się na plenarnym posiedzeniu Sejmu. Po dyskusji
i wprowadzeniu poprawek przez komisję, następuje drugie czytanie. Obejmuje ono przedstawienie Sejmowi sprawozdania komisji o projekcie ustawy, debatę oraz zgłaszanie poprawek i wniosków. Podczas trzeciego czytania, komisja przedstawia (jeżeli projekt nie został przez Sejm skierowany ponownie do komisji) dodatkowe sprawozdania, poprawki i wnioski, po których odbywa się głosowanie. Ustawę uchwaloną przez Sejm rozpatruje następnie Senat, który może wnieść do niej poprawki, przyjąć bez zmian lub odrzucić w całości. Jeżeli Senat w ciągu 30 dni nie podejmie stosownej uchwały, ustawę uznaje się za przyjętą. Natomiast, gdy Senat odrzuci ustawę lub zaproponuje w niej poprawki, Senat może ich nie przyjąć bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Kolejnym etapem jest przedstawienie uchwalonej ustawy do podpisu Prezydenta RP, który w ciągu 21 dni zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw RP. Prezydentowi jednak przysługują dodatkowe kompetencje. Może on przed podpisaniem ustawy wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie jej zgodności z Konstytucją (jeżeli jest zgodna musi ją podpisać). Jeżeli ustawa jest niezgodna - odmawia jej podpisania. Gdy niezgodne są tylko jej części, prezydent podpisuje ją z pominięciem przepisów uznanych za niezgodne z Konstytucją albo zwraca Sejmowi w celu ich poprawy. Może też nie wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego i z umotywowanym wnioskiem przekazać ustawę Sejmowi do ponownego rozpatrzenia. Powtórne uchwalenie ustawy przez Sejm większością 3/5 głosów w obecności co najmniej połowy ogólnej liczby posłów, przełamuje weto prezydenta i nakłada na niego obowiązek podpisania ustawy w ciągu 7 dni. Proces l. kończy się z momentem ogłoszenia ustawy w Dzienniku Ustaw RP.
- legislacja truskawkowa, – rozporządzenie Rady...
- regulamin parlamentu, uchwalony przez parlament...
- Prezydium Senatu, organ wewn. Senatu...