(łac. neutrum - nijaki, obojętny)
bezstronna lub obojętna postawa wobec wydarzenia, procesu, zespołu poglądów, wierzeń, zachowań ludzkich; rezygnacja z ingerencji w sprawy innych.
W stosunkach międzynarodowych n. odnosi się do relacji z innymi państwami. Może mieć charakter prawny lub wynikać z zawartej deklaracji. W Europie politykę neutralności prowadziły Finlandia i Szwecja, które nie uczestniczyły w sojuszach wojsk., starały się podtrzymywać znormalizowane stosunki z wszystkim krajami, nie angażując się w konflikty. Takie założenie dotyczyło też ruchu państw niezaagażowanych. Polityka ta nie miała jednak odzwierciedlenia w zapisach konstytucyjnych i gwarancjach międzynar., w przeciwieństwie do n. wieczystej (trwałej), w ramach której państwo zobowiązuje się zrezygnować z: uczestnictwa w sojuszach, brania udziału w wojnach, podejmowania agresywnych działań, w zamian chroni je zobowiązanie innych państw do nie prowadzenia wobec niego działań wojennych. Taki status posiada od 1815 Szwajcaria,
a od 1955 Austria. Faktycznie dotyczy to też Watykanu (od Traktatu Laterańskiego z 1929). W latach 90. wieczystą n. ogłosiły też Kambodża (1989), Mołdowa (1994), Turkmenistan (1995). Istnieje też n. wojenna (czasowa), którą należy ogłaszać
w chwili wybuchu wojny. Kraj taki nie ma prawa udzielać wsparcia stronom walczącym, one zaś powinny uszanować nietykalność jego terytorium i obywateli. Może natomiast spełniać rolę humanitarną wobec ofiar wojny. Specyficzną formą n. jest n. wojskowa, dotycząca określonego terytorium, na którym obowiązuje zakaz prowadzenia działań wojennych. Żadna z form n. nie wyklucza posiadania własnych sił zbrojnych oraz gotowości i prawa do odparcia agresji.
- neutralność, w prawie międzynar.(...)
- NEUTRALNOŚĆ, (społ.)
- NEUTRALNOŚĆ, (polit.)