ideologia i ruch polit. afryk. działaczy polit., będący wyrazem dążenia do emancypacji, jedności i solidarności całego kontynentu. Początki p. sięgają końca XIX w. Pierwsza konferencja z 1900 w Londynie nie przyniosła znaczących rezultatów, dopiero w 1921 odbył się I Kongres Panafrykański, który rozpoczął okres rosnącego nacisku na instytucje, takie jak Liga Narodów oraz na państwa kolonialne, by zaakcentować w ten sposób problem czarnej ludności. Istotne znaczenie dla tych działań miał V Kongres
z 1945, który wystosował Apel do narodów kolonialnych i zależnych Afryki, stawiając postulat niepodległości, ale i jedności Afryki w ramach unii państw afrykańskich i z podstawą w animistycznych rel. kontynentu, wyznawanych przez 60% ludności, będących nie tylko zespołem wierzeń, ale i wspólnych wartości, kult., zwyczajów. Nawiązywano do historii średniow. państw afryk., imperiów obejmujących wielkie obszary przed najazdem Europejczyków i kolonizacją. Idea ta napotkała jednak trudności, tworzące się państwa afryk. zaczęły dzielić interesy polit.-gosp., założenia ideol. Część przywódców widziała przy tym Afrykę jako jedno wielkie państwo federacyjne, część jako konfederację suwerennych krajów. W miarę uzyskiwania niepodległości przez kolejne kraje, umacniania się państwowości, jedność afryk. przysłoniły konflikty międzypaństw., wojny o granice, dostęp do surowców i jedyną możliwą formułą współpracy stała się organizacja regionalna, utworzona w 1963 OJA.
- PANAFRYKANIZM, ruch polit.-społ. zrodzony...
- Organizacja Jedności Afrykańskiej, (OJA) (Organization of...
- Unia Afrykańska, (ang. African Union,...