(ang. welfare state)
p. opiekuńcze lub socjalne; koncepcja państwa i społ. głoszona zwł. po II wojnie świat. w wysoko uprzemysłowionych krajach zach. Zakłada, że zadaniem państwa jest: 1. w sferze życia społ. zapewnienie ochrony socjalnej (np. ubezpieczenia na wypadek choroby, kalectwa, bezrobocia), zagwarantowanie wszystkim obywatelom dochodów minimalnych i równych praw w dostępie do usług socjalnych (np. mieszkania, wykształcenia, opieki zdrowotnej); 2. w sferze ekon. ingerencję państwa w życie gosp. - podejmowaniu działań zmierzających do regulowania rynku w celu zapobiegania negatywnym zjawiskom społ. (np. bezrobociu); 3. w sferze ustroju polit. demokrację, wyrażającą się
w idei równości, wolności i likwidacji polit. dyskryminacji (np. kobiet, mniejszości etnicznych). Realizacja tych założeń miała umożliwić stworzenie sprawiedliwego społ. i osiągnięcie powszechnego dobrobytu przy zachowaniu podstaw systemu kapitalistycznego. Koncepcja p.d. realizowana jest m.in.
w krajach skandynawskich (przede wszystkim w Szwecji) i Niemczech. W W. Brytanii finanse uniemożliwiły realizację wszystkich postulatów p.d. Za czołowych twórców idei p.d. uważani są G. Myrdal i E. Wigfors (Szwecja) oraz J.K. Galbraith (USA).
- PAŃSTWO DOBROBYTU, ang. welfare state ,...
- DOBROBYTU EKONOMIA, kierunek współczesnej...
- welfare state, państwo dobrobytu. Termin...