pojęcie wywodzące się z dwu gr. słów: politikě (tchně) - sztuka rządzenia państwem oraz politea - organizacja społ. pozostająca pod określoną władzą, przede wszystkim państw. Pierwszy wielki teoretyk p. Arystoteles, wiązał ją z ówczesnym państwem-miastem (polis). Współcz. rozumienie p. nawiązuje do dorobku myśli starożytnej ioznacza sferę ludzkiej aktywności związaną ze sprawami państwowymi, rządzeniem, kierowaniem i władzą. W politologii p. to: 1. sztuka podejmowania decyzji oraz ich realizacji w ramach procesu sprawowania władzy (koncepcja dyrektywno-organizatorska); 2. sposób rozwiązywania konfliktów w drodze walki (konfliktowa); 3. sztuka rozstrzygania konfliktów przez kompromis (konsensualna); 4. strefa realizacji potrzeb i artykulacji interesów różnych grup społ. (socjologiczna); 5. sfera legalnego stosowania przemocy publicznej w społ. (regulacyjno-represyjna). W znaczeniu najszerszym p. oznacza działalność władzy państw. w dziedzinie społ., gosp., kult. i wojsk. oraz stosunków z innymi krajami. Z tego względu rozróżnia się p. wewn. i p. zagraniczną. Uprawianie p. polega więc na działalności państw. wynikającej z uprawnień włądzy, tj. stanowieniu prawa, wydawaniu aktów adm., wymierzaniu sankcji.
polityka
Edukacja obywatelska