(1902-94)
austr. filozof, krytyk totalitaryzmu
i teoretyk społeczeństwa otwartego. Sławę zyskał dzięki dwóm książkom Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie (wyd. pol. 1993) i Nędza historyzmu. P. kwestionując istnienie praw rozwoju historycznego stwierdzał, że nie ma możliwości przewidywania biegu historii (historycyzm). Gruntownej krytyce poddał systemy totalitarne ( totalitaryzm): faszyzm i komunizm, których elementy idei dostrzegał w myśli Platona, Arystotelesa, F. Hegla i K. Marksa. Zdaniem P. ludzkości od zarania towarzyszyły dwa modele społ.: zamknięte - podporządkowane panującej ideologii, odporne na reformy, w którym człowiek pozbawiony jest swobody podejmowania decyzji i otwarte - "każdy jest w nim gotów uznać, że może się mylić, w którym respektowana jest zasada równości stron dialogu, w którym o jego rezultacie decyduje siła argumentu, a nie odgórnie narzucony system wartości". Jest to więc społ. utożsamiane z porządkiem demokratycznym. Uważał, że systemy większościowe i dwupartyjne sprawdzają się w praktyce, zmuszają bowiem sprawujących rządy do odpowiedzialności przed wyborcami.
- POPPER, Karl Raimund, sir (1902-94)...