naczelny, wyodrębniony organ
w zakresie władzy wykonawczej powołany do wykonywania zadań państwowych określonych przez parlament. Rz. składa się z ministrów oraz ministrów bez teki i premiera. W systemach parlamentarno-gabinetowych rz. formalnie powoływany jest przez głowę państwa, która desygnuje premiera
i na jego wniosek ministrów. W rzeczywistości jednak rz. wyłaniany jest przez partyjną większość w parlamencie, przed którym odpowiada polit. W ustrojach prezydenckich decydujący głos o składzie rz. należy do prezydenta. W Stanach Zjed. pojęciem rz. określa się narady prez. z sekretarzami stojącymi na czele poszczególnych departamentów (resortów), którzy są jedynie jego doradcami i pełnomocnikami. W ramach rz. mogą działać węższe gremia, jak: prezydium, wyspecjalizowane komitety czy gabinet. Do głównych zadań rz. należy: wykonywanie ustaw, kierowanie aparatem adm., występowanie z inicjatywą ustawodawczą, opracowywanie i realizacja budżetu państwa oraz polityki zagr. Trwałość rz. zależy od tego, ile partii politycznych bierze udział w jego tworzeniu oraz jaką wielkością dysponuje
w parlamencie. Na ogół wyróżnia się
4 typy rz.: a) koalicyjno-mniejszościowy
- nie może liczyć na poparcie większości w parlamencie (np. w Danii); b) koalicyjno-większościowy - w jego składzie są przedstawiciele dwu lub więcej partii mających większość w parlamencie (np. w Belgii, Polsce), c) jednopartyjno-większościowy - ma poparcie większości
w parlamencie (np. w W. Brytanii), d) jednopartyjno-mniejszościowy - partia formułująca rz. nie ma poparcia większości w parlamencie, dlatego musi zawierać porozumienie międzypartyjne, kiedy wynik głosowania nie jest dla niej pewny (np. w Norwegii, Włoszech). Zob. też Rada Ministrów.