każda osoba fizyczna, która została wezwana przez uprawniony organ państwa (np. sąd, prokuraturę) do wstawiennictwa i złożenia zeznania. W procesie karnym ś. jest osoba, która faktycznie była obecna przy jakimś zdarzeniu, a swoje obserwacje może zrelacjonować. W postępowaniu cywilnym jest to osoba składająca zeznanie co do okoliczności sprawy. Wg pol. prawa, nikt nie może odmówić zeznań w charakterze ś. Od zasady tej są jednak wyjątki, m.in. nie wolno przesłuchiwać np. duchownych
o faktach ujawnionych podczas spowiedzi lub adwokatów o faktach ujawnionych im w trakcie prowadzenia sprawy. Ś. może też odmówić odpowiedzi, jeżeli mogłaby ona narazić go na odpowiedzialność karną, hańbę, szkodę majątkową, a także wtedy gdy musiałby zdradzić tajemnicę państwową lub zawod. Do obowiązków ś. należy: stawienie się na wezwanie uprawnionego organu; złożenie zeznań zgodnych ze swoją najlepszą wiedzą; złożenie przyrzeczenia (z wyjątkiem osób, które nie ukończyły 17 lat lub podejrzanych o chorobę psychiczną). Celem wyegzekwowania obowiązków ś. organ wzywający może skazać go na grzywnę lub zarządzić przymusowe jego sprowadzenie. Zob. też: świadek koronny, świadek incognito.
- świadek, ( skrót : św.), wzywać...
- ŚWIADEK, osoba fizyczna nie zainteresowana...
- świadek incognito, wg kodeksu postępowania...