(łac. temperamentum - umiar)
zespół pewnych, względnie stałych cech osobowości, charakterystycznych dla danej jednostki, przejawiających się w jej zachowaniu, procesach psychicznych zwł. zaś emocjonalnych. Cechy te to m.in.: impulsywność, towarzyskość, aktywność, wytrwałość, ruchliwość. W znaczeniu potocznym t. określa się jako usposobienie człowieka np. charakteryzuje się go jako żywego, krewkiego, łagodnego; czasami się też mówi, że ktoś ma np. t. muzyczny, artystyczny.
Najwcześniejszego i najbardziej znanego podziału t. dokonał Hipokrates (V w. p.n.e.), wyróżnił on 4 jego typy: 1) sangwinik - człowiek o żywym i zmiennym usposobieniu; 2) melancholik - mało uczuciowy i mało aktywny; 3) choleryk - pobudliwy i mało wytrwały w działaniu; 4) flegmatyk - mało pobudliwy, lecz wytrwały i konsekwentny w działaniu. Popularność tej typologii przetrwała do dziś, choć jej interpretacja uległa w ciągu wieków zmianom.
- TEMPERAMENT, zespół pewnych stałych...
- temperament seksualny, genetycznie uwarunkowany...
- fitun, „człowiek z temperamentem,...