(łac. sprzeciw)
prawny instrument umożliwiający konkretnemu organowi państw. wyrażenie sprzeciwu wobec decyzji innego organu, które uniemożliwia lub wstrzymuje jej wejście w życie. Na ogół jest to uprawnienie głowy państwa do wyrażenia sprzeciwu wobec aktów prawnych uchwalonych przez parlament. W. absolutne powoduje, że dany akt prawny zostaje odrzucony całkowicie. Stosowane jest w Radzie Bezpieczeństwa ONZ i przysługuje każdemu z reprezentowanych w niej mocarstw. W. zawieszające uzależnia wejście w życie decyzji od ponownego jej przegłosowania, najczęściej kwalifikowaną większością głosów. Rozwiązanie takie jest stosowane w USA, gdzie prez. ma prawo sprzeciwu wobec każdej ustawy przyjętej przez Kongres, może jednak być ona przegłosowana przez obie izby parlamentu, tj. przez Izbę Reprezentantów i Kongres. Podobne uprawnienie ma też prez. Francji, który może zwrócić się do parlamentu o ponowne rozpatrzenie ustawy.