(dB)
jednostka w skali logarytmicznej używanej dla względnego porównania dwóch wartości tej samej wielkości fizycznej, stosowana najczęściej w elektrotechnice, radiotechnice i akustyce. Wartość W2 jest większa od wartości W1 o N decybeli, jeśli . Jednostkę zdefiniowaną w ten sposób stosuje się do takich wielkości fizycznych, jak moc (np. prądu), energia, natężenie dźwięku. W odniesieniu do wielkości natężenia prądu elektrycznego, napięcia, ciśnienia akustycznego stosuje się skalę, którą definiuje zależność: . Wprowadzenie dwóch skal bierze się stąd, iż wielkości wyrażane za pomocą skali pierwszej zależą od kwadratu wielkości opisywanych za pomocą skali drugiej. Np. natężenie dźwięku J zależy od kwadratu ciśnienia akustycznego p. Jeśli więc porównujemy dwie fale dźwiękowe, to spełniona będzie równość: . Jeżeli więc J1/J0 = 10, to N = 10 dB, gdy
J1/J0 = 1000 - N = 30 dB. Jeśli chodzi o fale dźwiękowe, to w technice jako amplitudę odniesienia przyjmuje się p0 = 210-5 N/m2. Jeżeli więc natężenie dźwięku wynosi 10 dB, oznacza to, że ciśnienie akustyczne tej fali spełnia równanie: , którego rozwiązaniem jest
.