najprostszy w formie magnes, np. igła magnetyczna używana w kompasach. W dużej odległości od dipola (dużej w porównaniu z jego wymiarami) natężenie pola magnetycznego jest odwrotnie proporcjonalne do trzeciej potęgi odległości. Pętla, w której płynie prąd elektryczny, wytwarza pole magnetyczne, które w odległości dużej w porównaniu z promieniem pętli jest takie, jak pole magnesu. Pętla ta może być traktowana jako d.m. Wielkością
fizyczną charakteryzującą d.m. jest
m o m e n t m a g n e t y c z n y pm. Jego wartość równa jest największemu momentowi siły działającemu na d.m. znajdujący się w polu magnetycznym o indukcji magnetycznej 1 T (tesla). Moment magnetyczny pętli z prądem ma wartość iloczynu natężenia prądu I oraz powierzchni S obejmowanej przez pętlę:
pm = I S. Kierunek wektora pm związany jest z kierunkiem płynięcia prądu regułą śruby prawoskrętnej. Na d.m. umieszczony w jednorodnym polu magnetycznym o indukcji B działa moment pary sił dążący do ustawienia momentu magnetycznego zgodnie z kierunkiem linii sił pola magnetycznego. Oznacza to, że igła magnetyczna układać się będzie wzdłuż linii sił pola, natomiast pętla z prądem prostopadle do nich.
- DIPOL MAGNETYCZNY, układ dwóch ( ) magnetycznych...
- przenikalność magnetyczna, wielkość fizyczna (oznaczana...
- paramagnetyzm, zjawisko magnesowania...