liczby całkowite lub połówkowe charakteryzujące wmechanice kwantowej stan stacjonarny układu np. atomu, jądra, cząsteczki. Związane są one ztymi wartościami wielkości fizycznej, które mogą przyjmować tylko określone, dyskretne wartości, awięc zenergią, pędem, momentem pędu. Stan elektronu watomie np. opisują cztery l.k. (n, l, m, s): n - główna liczba kwantowa (n = 1, 2, 3,... ), oznaczająca numer dozwolonego poziomu energetycznego, na którym znajduje się elektron; l - orbitalna liczba kwantowa ( l = 0, 1, 2, ...., n - 1), oznaczająca numery stanów (dla danego n) oróżnej wartości momentu pędu elektronu; m - magnetyczna liczba kwantowa (m = - l, (- l +1),...0, ..., + l), związana zmożliwymi rzutami momentu pędu elektronu na orbicie na kierunek zewnętrznego pola magnetycznego; s - spinowa liczba kwantowa (s = +1/2, - 1/2 ), oznaczająca możliwe rzuty spinu elektronu na wyróżniony kierunek pola magnetycznego. Dla głównej liczby kwantowej np. n = 3 będziemy mieli: l = 0, 1, 2, m = -2, -1, 0, 1, 2 is = -, . Należy zdawać sobie sprawę, że Bohr wprowadził l.k. jako postulat ( atom Bohra), podczas gdy w kwantowej mechanice wynikają one zrozwiązań równania Schrdingera.
- liczba kwantowa, kwantowe liczby.
- główna liczba kwantowa, kwantowe liczby.
- orbitalna liczba kwantowa, liczba oznaczana literą...